آرشیو بهمن ماه 1398

در طي فرآيند توليد و ساخت لوله پليكا ، چند مواد افزودني و پركننده ممكن است در ساختار پليمرها به منظور تقويت خواص شيميايي و فيزيكي لوله پليكا وارد شوند. پلاستيك سازها و تثبيت كننده ها از جمله مواد افزودني اصلي هستند زيرا در چرخه عمر لوله پليكا بر رفتار و ميزان تخريب مواد تأثير مي گذارند. از پلاستيك سازها به منظور جايگزيني برخي از مونومرهاي زنجيره پليمر استفاده مي شود و درجه بالاتري از تحرك و از اين رو انعطاف پذيري بيشتري را براي لوله پليكا ارائه مي دهد. براي مصارف فاضلاب از لوله هاي پي وي سي  يا لوله پليكا سفت و سخت استفاده مي شود. به منظور افزايش مقاومت لوله پليكا در برابر اشعه ماوراء بنفش ، حمله شيميايي و ساير عوامل بيروني مرتبط ، استابلايزرها اضافه مي شوند. براي لوله هاي PVC در اروپا از سرب تا اوايل دهه 2000 ميلادي مورد استفاده قرار مي گرفت ، هنگامي كه در اكثر كشورها توسط تثبيت كننده هاي مبتني بر كلسيم جايگزين شد.

پلاستيك يا بطور مخصوص لوله پليكا براي طيف گسترده اي از كاربردهاي لوله كشي تجاري و صنعتي استفاده مي شود. شناخته شده ترين آنها لوله پليكا (PVC) ، پلي اتيلن (PE) ، پلي پروپيلن (PP) ، آكريلونيتريل- بوتادين استايرن (ABS) ، پلي بوتيلن (PB) و پلي استر تقويت شده با فيبر (GRP يا FRP) است. در مورد سيستم هاي لوله كشي براي تامين آب آشاميدني ، توزيع گاز و دفع فاضلاب ، لوله پليكا ، PE و PP محبوب ترين مواد پليمري هستند. به خصوص براي لوله هاي فاضلاب گرانشي ، PVC در طول دهه هاي گذشته مورد استفاده گسترده قرار گرفته و به عنوان ماده اصلي ساختماني تبديل شده است. راندمان هزينه ، سهولت در نصب ، طيف وسيعي از قطرهاي در دسترس (40-630 ميلي متر) و مقاومت شيميايي مشهور آن ، استقبال گسترده آن را از طرف تصميم گيرندگان در زهكشي شهري مي كند.